Derde LinksBoven Communitydag groot succes

De derde editie van de LinksBoven Communitydag op 25 mei 2025 was een groot succes! Afgelopen zondag kwamen we bijeen in Utrecht voor een dag vol inspiratie voor de links-progressieve strijd. Met panelgesprekken met linkse iconen, ontmoetingen met gelijkgestemden en praktische handvatten voor politieke actie, was het een dag om niet snel te vergeten. Kon je er niet bij zijn, of wil je gewoon nog even nagenieten? Lees gauw verder!

Highlights

• Onze beweging groeit! Met meer dan 70 leuke linkse mensen zat de zaal stampvol. Blij dat we dit samen doen.
• We presenteerden onze moties voor het GroenLinks-PvdA congres! Lezen en steunen kan nu via linksboven.org/moties 
• We haalden de radio en de krant! Check Kritische leden GroenLinks-PvdA: fusiepartij moet links geluid laten horen op NOS Nieuws hier en luister het fragment op NPO Radio 1 vanaf 3u01 hier.

Hieronder vind je een beknopte samenvatting van de drie panels:

1. Verandering begint lokaal
2. In gesprek over racisme. Van Palestina tot Amsterdam.
3. Hoe kan GL-PvdA een knalgroen en felrood verhaal vertellen?

Verandering begint lokaal

Met nog zo’n 300 dagen tot de gemeenteraadsverkiezingen zijn de voorbereidingen in volle gang. Dat betekent dat er belangrijke momenten aankomen om invloed uit te oefenen op de lokale politiek. Tijdens dit eerste panel met Redouan Alloui (raadslid Gouda), Gijs van Malsen (wethouder Rijswijk) en Josephine Baán (bestuurslid afdeling Rotterdam) gingen we hierover in gesprek aan de hand van de drie pijlers rondom verkiezingen: inhoud, mensen (politici in spé) en campagne. Een paar take-aways:

• Inhoud. Wees niet bang om radicale dingen in je verkiezingsprogramma te zetten, want compromissen komen tijdens de onderhandelingen wel. Zorg ook dat je concreet bent, want dat maakt het makkelijker om je punt in het coalitieakkoord te krijgen. En maak gebruik van het maatschappelijk middenveld, al is het uiteindelijk aan ons om af te wegen wat in het programma komt. Tot slot: ook al hebben we een knetterextreemrechts kabinet, bij de landelijke overheid zitten genoeg mensen met wie je goed kan samenwerken om lokaal het goede voorbeeld te geven. Zoals in Rijswijk, waar een bedrijfsterrein wordt ontwikkeld naar woningen voor spoedzoekers tot statushouders en Oekraïense vluchtelingen.
• Mensen. Voor de kandidatenlijst is het belangrijk dat deze een afspiegeling vormt van je gemeente, en bruggen kan bouwen en de taal spreekt van verschillende doelgroepen. Daar moet je actief op werven. In Gouda worden toekomsttafels georganiseerd, om inwoners die je misschien minder vaak spreekt actief te laten meepraten over het programma. Vraag dan ook actief: zou je het leuk vinden om zelf de politiek in te komen? Zo neem je drempels weg. En misschien wel de belangrijkste tip: blijf jezelf, blijf authentiek. En wees niet te lichtzinnig over je ‘wilde ideeën’. 
• Campagne. In Rotterdam gaan ze iedere 3-4 weken huis-aan-huizen, ook als er geen verkiezingen zijn. Daarbij gaan ze bewust naar wijken waar bijna niemand stemt, laat staan op GroenLinks-PvdA, om in gesprek te gaan over wat er speelt in de wijk. Later gaan ze terug naar dezelfde wijk, nu met een flyer met drie hoofdthema’s op basis van de gesprekken, én wat de lokale fractie ermee wil en kan doen. Wat levert dat op? Op korte termijn qua stemmen misschien weinig, maar zo laten we wel zien dat we er zijn en dat we mensen zien – en dat is de belangrijkste eerste stap om ook doelgroepen die we nu minder goed bereiken uiteindelijk te betrekken bij onze beweging.

In gesprek over racisme. Van Palestina tot Amsterdam.

Dit panel organiseerde LinksBoven in samenwerking met Young & Spicy, de community van jonge actieve leden van kleur binnen GroenLinks/PvdA. Sipan Kelani van Young & Spicy gaf hierover een introductie. Het panel bestond uit Mikal Tseggai (Tweede Kamerlid), Jerry Afriyie (Kick Out Zwarte Piet/Nederland Wordt Beter), Emre Ünver (stadsdeelvoorzitter Amsterdam Nieuw-West) en Tofik Dibi (ambtenaar en oud-Kamerlid). Larissa Vlieger modereerde het gesprek met het panel en de zaal. Wat we leerden:

• Racisme in Nederland, 5 jaar na de moord op George Floyd: er is meer bewustwording, maar er moet nog veel gebeuren tegen institutioneel racisme.

Jerry Afriyie strijdt aankomende december 15 jaar tegen racisme – precies, want zijn organisatie is opgericht met als doel om zich na 15 jaar op te heffen. In 15 jaar is er veel gebeurd: in 2010 was ‘zwarte piet’ voor veel Nederlanders de norm, nu is het voor het overgrote deel van de mensen onacceptabel. Er is excuses gemaakt voor het slavernijverleden, er komt onderzoek naar de rol van het koningshuis in de slavernij, er begint discussie op te komen over herdenkingen, en gemeentes als Utrecht hebben het Zwart Manifest overgenomen. Jerry: “Wij hebben de samenleving de afgelopen 15 jaar klaargemaakt om de strijd aan te gaan tegen institutioneel racisme. We hebben de deur met een koevoet opengebroken, nu moeten mensen daar gaan zitten om het te bestrijden. De samenleving moet de handschoen oppakken. De meerderheid staat aan je kant.”
In de Tweede Kamer is dat knap lastig, vertelt Mikal Tseggai. Agendaverzoeken over discriminatie en racisme worden vaak afgewimpeld door een meerderheid in de Kamer. Wel is er onlangs een wet die hate crimes met discriminerend motief harder bestraft.  

De boodschap van Jerry is ook hoopgevend: hij begon met een kleine groep te demonstreren tegen ‘zwarte piet’, in 2020 stond de Dam vol in solidariteit met de Black Lives Matter-beweging in de VS. Dat zie je ook op Palestina gebeuren: er waren pro-Palestijnse demonstraties met een handvol mensen, nu zijn het er 100.000. “Maak daar goed gebruik van.” En links? Die moet links durven zijn, en te durven zeggen waar ze voor staat. En erken dat activisten de weg vrij banen voor een betere samenleving. “Mensen die het vuur voor verbetering in zich hebben moet je niet pacificeren. De grassroots – die niet afhankelijk is van instituties/subsidies – moet een plek aan tafel krijgen.”

• Links moet op zichzelf reflecteren: we hadden voorop moeten lopen in de strijd tegen racisme en voor Palestina.

De hele zaal zat ademloos op het puntje van hun stoel te luisteren toen de houding van links op Palestina ter sprake kwam. Een kwetsbaar maar heel belangrijk onderwerp, wat een indrukwekkend en reflectief gesprek opleverde. We blikten terug op de afgelopen 1,5 jaar genocide in Gaza: in Nederland werd het recht van Israël om zichzelf te verdedigen bijna onvoorwaardelijk gesteund, en iedereen die daar kritiek op had, kreeg te horen: nu even geen ‘maar’. Maar wat heeft ‘geen maar’ voor gevolgen? Het kost een prijs om geen ‘maar’ te geven. Het toeval was dat we net de inval in Oekraïne hadden gehad, waardoor heel duidelijk werd dat er geen neutraliteit was, maar een dubbele maat. Zo kon “geen onschuldige Palestijnse kinderen vermoorden” opeens een controversiële mening worden.
Ook bespraken we dat je best kritisch mag kijken naar hoe links hierop heeft gereageerd. Als we eerlijk zijn, zagen we dat links soms haperend of selectief is. “Als je een links-progressieve partij bent, moet je niet wachten en achter de feiten aanlopen. We hadden juist voorop moeten lopen. Liever een moeilijk maar eerlijk gesprek, dan wachten totdat iets mainstream is.”

Je zou willen dat de linkse beweging, inclusief gevestigde linkse partijen, om activisten en andere mensen die zich uitspraken, heen was gaan staan. Bij Palestina gebeurde dat niet altijd, wat veel pijn heeft opgeleverd. “Als mensen voorop lopen en de klappen incasseren, dan kijken ze naar wat gevestigd links doet.” 

Nu is het tij aan het keren. “Dit is een reflectiemoment: durf te erkennen dat we hierin als beweging gefaald hebben” Hoe gaan we hier de volgende keer mee om? Dit zal niet de laatste keer zal zijn; iedereen heeft namelijk ‘blinde vlekken: “Hoe onvrij anderen zijn, moet je leren.” 

Moeten we onze pijlen niet vooral richten op rechts? Het gaat ook om onze eigen geloofwaardigheid. De grassroots twijfelt aan onze oprechtheid. In plaats van activisten en flanken wegzetten als “radicaal”, moeten we bruggen slaan. In plaats van ons te verschuilen achter ‘we gaan het hier niet op winnen’, moeten we gewoon durven zeggen wat we vinden. En we zijn gewaarschuwd: “Als we balanceren op links tot en met het midden, en extreem rechts trekt aan dat midden, dan sterft links.” 

Hoe kan GroenLinks-PvdA een knalgroen en felrood verhaal vertellen?

Met een nieuwe partij in de maak, is er een belangrijke kans om echt mee te praten over de koers. Dat ‘groen’ en ‘rood’ onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, daarover is ongeveer iedereen het wel eens. Maar hóé verbinden we die twee idealen aan elkaar in één ijzersterk verhaal? Hierover gingen we in gesprek met Suzanne Kröger (Tweede Kamerlid), Shivant Jhagroe (auteur Voorbij Duurzaamheid) en Nadir Baali (wethouder Steenbergen en partijbestuurslid PvdA). Dat leverde een mooie uitwisseling op, waarbij de deelnemers aanvullende perspectieven deelden:

• Shivant Jhagroe benadrukte dat een beter milieu niet bij jezelf begint, maar bij klassenstrijd. Wat betekent dat? Klimaatoplossingen moeten vanaf de wortel komen. De planeet staat vrij letterlijk in brand. Grote bedrijven kunnen ons niet uit de klimaatcrisis innoveren, en het milieu dat we hier verbeteren gaat nog te vaak ten koste van anderen. Wat nodig is, is een andere, rechtvaardige economie, voorbij de groei. “We moeten de bijbehorende politieke vragen durven stellen. Milieu is de leefomgeving die ons allemaal aangaat. Dat is een gemeenschappelijk verhaal dat een collectieve strijd nodig heeft.” 
• Nadir Baali heeft in zijn gemeente Progressief Samen opgericht, een lokale samenwerking van GroenLinks en PvdA, waarin ‘groen’ en ‘rood’ al samenkomen. Lokaal zie je hoe dit het meest tastbaar wordt: groen in je buurt, maar ook bijvoorbeeld inspraak, zijn heel belangrijk. Zo is er dankzij een lokale campagne door inwoners politiek draagvlak ontstaan tegen de ongebreidelde groei van de glastuinbouw. Bewegingsopbouw kan dus een hele belangrijke rol spelen om verandering teweeg te brengen.
• Suzanne Kröger bepleit het belang van democratisering: burgers moeten een belangrijke stem krijgen in de energietransitie. De klimaattransitie is ook een sociale transitie. Die moet dus gepaard gaan met de opbouw van een nieuwe verzorgingsstaat. De overheid moet een rol spelen om het anders, groener en eerlijker te doen. Daarbij moeten we voorkomen dat we dezelfde fouten uit het verleden niet herhalen, zoals dat de grondstoffenbehoefte hier leidt tot gigantische problemen elders. Maar het grote probleem blijft vooralsnog de dereguleringsslag. Ons bredere systeemverhaal is heel belangrijk, en tegelijkertijd kunnen we ondertussen ook belangrijke stappen zetten die direct impact hebben, zoals zonnepanelen en isolatie in wijken met veel energiearmoede. Zo gaat het verduurzamen én het echt verbeteren van de levens van mensen hand in hand.

We willen alle sprekers, de organisatie en alle aanwezigen van harte bedanken! Mede dankzij jullie kijken we terug op een onwijs geslaagde dag. We kijken uit naar de volgende. Zet zondag 21 september vast in je agenda!